Witamina C

Witamina C jest składnikiem niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu. Wspomaga nasz układ odpornościowy, uczestniczy przy produkcji kolagenu i tworzenia kości, ułatwia wchłanianie żelaza oraz działa jako przeciwutleniacz, mając zdolności do neutralizowania wolnych rodników. Aktywnymi formami witaminy C jest kwas L-askorbinowy i dehydroaskrobinowy.

Ochronna rola witaminy C

Badania wykazują, że u osób przyjmujących witaminę C zmniejsza się ryzyko chorób nowotworowych i chorób układu krążenia. To jednak nie wszystko, jest ona związkiem o działaniu przeciwwirusowym. Wirusy giną w środowisku w nią bogatym. Badania wskazują, że przy przeziębieniu, czyli w sytuacji zagrożenia dla organizmu, należałoby przyjąć ją w kilku dawkach w ilości całkowitej od 6 do 10g dziennie. Normalna, bezpieczna, dzienna norma, wynosi 90mg dla mężczyzn i 75mg dla kobiet (115 – 120mg dla kobiet karmiących oraz będących w ciąży). Choć sama Witamina C nie jest trująca, to przyjmowana w zbyt dużych ilościach w pierwszej kolejności doprowadzi do wystąpienia luźnych stolców i biegunki. Należy wówczas natychmiast zmniejszyć przyjmowaną dawkę. Organizm człowieka broni się przed nadmiarem witaminy C, ograniczając zdolność jej wchłaniania w jelitach oraz wydalając nadmiar z moczem.

Naturalne źródła witaminy C

Głównym źródłem witaminy C są produkty roślinne – świeże owoce i warzywa. Najwięcej zawiera jej czarna porzeczka, natka pietruszki, papryka czerwona, truskawki, poziomki. Jednak w naszym klimacie produkty te należą do artykułów sezonowych. W naszej diecie największe znaczenie będą miały produkty, które spożywamy w ciągu całego roku. Nie mają one aż tak wysokiej zawartości witaminy C w swoim składzie, jednak spożywamy je często i dzięki temu znakomicie uzupełniają jej ilość w naszym organizmie. Będą to: kapusta czerwona, kapusta biała, pomidory, kapusta kwaszona, ziemniaki (zarówno wczesne jak i późne). Mało witaminy C mają: jabłka, cebula, ogórki, gruszki, śliwki i ogórki kwaszone. Tymi produktami jej nie uzupełnimy. Dokładny skład ilustruje poniższe zestawienie:

Przechowywanie i przetwarzanie

Duże znaczenie, na zachowanie witaminy C, ma właściwe przechowywanie i przetwarzanie produktów w warunkach domowych oraz przemysłowych. Witamina C jest bardzo nietrwała. Niszczy ją wysoka temperatura, obecność tlenu, enzymów oraz jonów metali. Najmniejsze jej straty związane są z procesem mrożenia. Przed utlenianiem chroni ją dodatek dwutlenku siarki (to pozytywne oblicze tego związku), czyli stosowanie w przemyśle tzw. siarkowanie pulp owocowych. Przed rozkładającym działaniem enzymów – niskie pH (niżej niż 5, czyli np. kiszenie warzyw). Wielkość strat zależy od sposobu przygotowania, czasu gotowania i czasu przetrzymywania, im dłuższy czas gotowania, przechowywania tym straty są większe . Na przykład surówka z pomidorów lub kapusty dość długo zachowuje witaminę C. Jeśli jednak dodamy do niej świeżych ogórków to znacząco przyśpieszymy jej rozkład. Dziej się tak za sprawą askorbinazy, enzymu obecnego w ogórkach. Źle zaplanowanie i przyrządzane posiłki mogą dostarczać mało witaminy C. Zaś nieprawidłowe przetwarzanie składników może ją niszczyć w produktach, które są jej naturalnym, dobrym źródłem.

Tajemnicze E 300

Czyli inaczej kwas askorbinowy (nic innego jak witamina C) dodawany jest do żywności jako substancja o działaniu przeciwutleniającym i regulator kwasowości. Stosuje się go też w celu zahamowania psucia żywności. Pomocny jest także w utrzymaniu odpowiedniej barwy produktu spożywczego. Ale to nie wszystko. Witaminę C dodaje się do żywności, np. w celu polepszenia wartości wypiekowej mąki. Dzięki niej chleb i bułki ładnie wyrosną, mając delikatniejszy smak. Oprócz obecności w pieczywie i wyrobach cukierniczych witaminę C jako regulator kwasowości znajdziemy w sokach, nektarach, przetworach owocowych, oraz w mięsie i piwie. Kwas askorbinowy oprócz pozytywnego wpływu na nasze zdrowie ma również pozytywny wpływ na utrwalanie żywności i poprawę jej jakości. Musimy tylko pamiętać, że w razie objawów nadmiaru witaminy C należy ograniczyć nie tylko bazowe produkty ją zawierające jako naturalne źródło, czy też przyjmowane suplementy, ale również produkty zawierające jej dodatki, czyli np. wskazane wcześniej soki, nektary i przetwory owocowe.